Hugo de hond

Mooi diep zwart met bruine amandel-ogen. Een lieverd. Als labrador luistert Hugo goed. Of eigenlijk is hij heel goed in communiceren, hij begrijpt wanneer het belangrijk is om op te letten en aanwijzigingen te volgen. En hij weet wanneer hij minder attent hoeft te zijn.

Hugo woont bij vrienden die op vakantie zijn. Ik verblijf een week in hun huis aan het water.

Op zondag komen een goede vriendin met vriend even langs en gaan we natuurlijk ook wandelen met el doggie in de prachtige omgeving.

Heerlijk
Ach wat is het toch een goede hond, hij loopt zo relaxt en luistert als er een auto aankomt en we aan de kant moeten gaan. Stokken terugbrengen doet ie ook en hij maakt grapjes.

Met vriendinlief praat ik over een interessante opleiding en ‘de zin van het leven’. Doen wat bij je past. We zijn aardig verdiept in het gesprek en ik zie Hugo vanuit mijn ooghoek een veldje oplopen. Prima.

We lopen verder en Hugo voegt zich weer bij ons. En dan dringt het door. In onze neusgaten wel te verstaan. Wat een lúcht! Hallelujah.

Hugo heeft lekker liggen rollen in stront, een kadaver, kots. Ik weet het niet maar het stinkt ontzettend en zijn vacht is vies en vochtig.

Hij kijkt heel tevreden.

De andere drie gruwelen van Hugo’s actie maar ik moet er stiekem wel om lachen. Even weer terug op aarde. Ik kan behoorlijk zweven en opgaan in een mooi gesprek maar deze lucht vraagt om directe aandacht.

Ik veeg hem zo goed mogelijk af. Gelukkig is de berm net gemaaid dus er liggen lange grasslierten. Mijn vriend komt met het idee om hem te laten zwemmen en weet ook waar dat kan. Dubbelfeest voor Huug, eerst lekker stinken en dan ook nog zwemmen. Top wandeling.

Thuis spoel ik hem grondig af met de tuinslang en is hij weer fris. Ik ben daarentegen verre van fruitig dus spring zelf ook maar onder de douche.

Al met al vonden wij het een heerlijke dag. Ik hoop Hugo ook.